De eerste keer dat ik een Disney film kocht, schaamde ik
me. Ik als volwassen vrouw, neuzend
tussen de kinderfilms. Gelukkig staan de Disney films vaak bij elkaar en hoef
ik niet te zoeken tussen Dora of films van de Teletubbies. Na uren zoeken vertrok ik met een big smile naar de kassa. Ik had voor Tarzan gekozen.
Bij de kassa aangekomen scande de duivel de dvd. “Dat
kinderen Disney leuk vinden is prima, het zijn nu eenmaal sprookjes. Maar
oudere mensen moeten beter weten. Het leven blabla is geen blabla sprookje. Bla
bla het is blabla hard blabla werken”, vertelde ze bitter. Na haar geratel vroeg ze
met een gemeen lachje of de DVD voor mezelf was. “Pak maar in, het is voor mijn
nichtje”, mompelde ik. Nog net niet in tranen.
Gelukkig kon ik mezelf troosten, door thuis gelijk Tarzan aan te zetten. Met een mok thee en een stuk chocolade voor het verdriet. (Of gewoon omdat het kan)
Liefs,
Kelly
Bron |