"Pak maar in, het is een cadeautje"

Als Disney niet zou bestaan, dan ik ook niet. Oké, misschien iets te overdreven, maar er zit een kern van waarheid in. Als ik vrolijk, verdrietig, boos, zielig of ziek ben, is een Disney film kijken het beste medicijn.

De eerste keer dat ik een Disney film kocht, schaamde ik me.  Ik als volwassen vrouw, neuzend tussen de kinderfilms. Gelukkig staan de Disney films vaak bij elkaar en hoef ik niet te zoeken tussen Dora of films van de Teletubbies.  Na uren zoeken vertrok ik met een big smile naar de kassa. Ik had voor Tarzan gekozen.

Bij de kassa aangekomen scande de duivel de dvd. “Dat kinderen Disney leuk vinden is prima, het zijn nu eenmaal sprookjes. Maar oudere mensen moeten beter weten. Het leven blabla is geen blabla sprookje. Bla bla het is  blabla hard blabla werken”,  vertelde ze bitter. Na haar geratel vroeg ze met een gemeen lachje of de DVD voor mezelf was. “Pak maar in, het is voor mijn nichtje”, mompelde ik. Nog net niet in tranen. 

Gelukkig kon ik mezelf troosten, door thuis gelijk Tarzan aan te zetten. Met een mok thee en een stuk chocolade voor het verdriet. (Of gewoon omdat het kan)

Liefs,

Kelly

Bron